GRÉCIA

Hoje é o Dia Nacional de Grécia. Uma edição recente de poemas de Sophia de Mello Breyner Andresen, com traduções de Nikos Pratsinis, foi a minha evocação ao início da tarde de ontem. Um dia sob o signo do azul helénico.

ÍTACA

Quando as luzes da noite se reflectirem imóveis nas águas verdes de Brindisi

Deixarás o cais confuso onde se agitam palavras passos remos e guindastes

A alegria estará em ti acesa como um fruto

Irás à proa entre os negrumes da noite

Sem nenhum vento sem nenhuma brisasó um sussurrar de búzio no silêncio

Mas pelo súbito balanço pressentirás os cabos

Quando o barco rolar na escuridão fechada

Estarás perdida no interior da noite no respirar do mar

Porque esta é a vigília de um segundo nascimento

O sol rente ao mar te acordará no intenso azul

Subirás devagar como os ressuscitados

Terás recuperado o teu selo a tua sabedoria inicial

Emergirás confirmada e reunida

Espantada e jovem como as estátuas arcaicas

Com os gestos enrolados ainda nas dobras do teu manto

ΙΘΑΚΗ

Όταν τα φώτα της νύχτας θα αντιφεγγίζουν ασάλευτα

στα πράσινα νερά στο Μπρίντιζι

Θα αφήσεις την ταραγμένη προβλήτα με το πηγαινέλα

από λέξεις, βήματα, κουπιά και γερανούς

Η χαρά θα ανάβει μέσα σου σαν καρπός

Θα πας στην πλώρη ανάμεσα στα μαύρα σκοτάδια της νύχτας

Δίχως κανέναν άνεμο δίχως καμία αύρα μονάχα ένα ψιθύρισμα

από το κοχύλι στη σιωπή

Όμως από το απότομο λίκνισμα θα μαντέψεις τους κάβους

Όταν το καράβι γλιστρήσει στην επτασφράγιστη σκοτεινιά

Θα είσαι χαμένη στο εσωτερικό της νύχτας στην ανάσα της θάλασσας

Γιατί αυτή είναι η ξαγρύπνια μιας δεύτερης γέννησης

Ο ήλιος ξυστά στη θάλασσα θα σε ξυπνήσει στο απέραντο γαλάζιο

Θα ανεβείς αργά σαν τους αναστημένους

Θα έχεις ανακτήσει αυτό που σε διακρίνει και την αρχική σου σοφία

Θα αναδυθείς επιβεβαιωμένη και συμφιλιωμένη

Ξαφνιασμένη και νέα σαν τα αρχαϊκά αγάλματα

Με τις χειρονομίες μπλεγμένες ακόμη στις πτυχές του μεγάλου

σου πέπλου